MGA AGILA NG MINDORO

MGA AGILA NG MINDORO

Leon Asilo

Marami kaming lumipad pagkataastaas

Kaysarap lumangoy sa mga ulap na busilak

Mga bagwis walang pagod sa kakukumpas

Ito ang buhay wala ng mahahangad!

Minsan napaaga ng gising agad bumalikwas

Pumaimbabaw sa langit na malapad

Nang biglang may hanging sa akin ay humampas

Kagagawan ng Agilang tunay na kay kintab!

Kay ganda!  Kay kisig! Tunay na matikas!

Sa pagkabighani hinabol ko agad

Sa dagat, sa burol, sa mga talampas

Ako ay hiningal... tumigil.... malayo ang agwat.

Kinabukasa'y kinausap mga matatanda

Sa kanila sinabi aking pagkamangha

Ah si Joey iyon nakatira sa Ibaba

Sanay talaga iyon sa pakikipagdima!

Mga araw, linggo, buwan, taon ay nagdaan

Paunti ng paunti ang pumapailanlang

Sa wari ko ay napagod... katawan ay pagal

Ang iba ay naduwag tumago sa ilang.

Minsan sa itaas may agilang ding makintab

Kami ay nagpanghimok unahang makalampas

Pabilisang makarating sa bundok na kay taas

Sa huli'y ako ang nagwagi ng mahawi ang ulap.

Sabi nya sa akin ako daw ay higit

Ang ibang agila na sa una lang mabilis

Kapag unos at bagyo ay sumingkad humagupit

Nababahag daw kanilang mga bagwis!

Ang makintab na agila ngayon ay matanda na.

Ngunit sa tikas ng tindig walang pinagkaiba

Para pa ding dati malakas sa sultada

Gusto mong subukan?  Dapat maghanda ka.

Sana isang araw palikpik ko ay kumintab din!

Sabay kaming lumipad sa ulap na malalim

Maglalakbay... makikipagbuno... hindi dadaing

Panginoon ... sana ay matupad itong munting hiling!